maandag 8 april 2013

Come back

In het nieuwe jaar heb ik meegedaan aan de Cross Gelderse/Overijselse kampioenschappen.
Hier behaalde ik een mooie tweede plaats terwijl ik erg veel last had van mijn knie. Het bleek dat ik een ‘lopersknie’ blessure had opgelopen. Na weken van amper trainen en revalideren ben ik weer begonnen met  trainen. Na een krappe 6 weekjes trainen was het weer tijd voor een wedstrijd.
In Nunspeet was er een mooie halve marathon waar ik mij voor de 10 km inschreef.
Zonder grote vorm en verwachting ben ik hier heen gegaan.
Bij de start had ik het gevoel van ‘dit kan ik best winnen’. Ik opende de eerste 200 meter heel hard om vervolgens in te houden en de anderen terug te laten komen en hun het tempo te laten maken.
Na een krappe 2 kilometer moesten wij een brug over en voor ik het wist liep ik heel makkelijk weg en had ik zo n 10 meter voorsprong.
Ik bedacht mij heel even en voor mijn gevoel hield ik in maar ze kwamen niet terug. Toen heb ik 3 kilometer vol de gas gelopen om een groot gat te slaan. Na kilometer 6,5 heb ik lekker verder ontspannen gelopen zonder heel diep te gaan.
Het gat was groot genoeg en forceren omdat ik uit een blessure kom was niet nodig.
De laatste 200 meter zag ik dat ik onder de 34 minuten ging lopen dus gooide er nog een sprint uit van  ongeveer 200 meter in 30 seconden. Wat had ik over! Na bijgekomen te zijn van die sprint kreeg ik te horen dat het 33,48 was geworden.
Een heerlijk gevoel als je nog niet in vorm bent. De trainingen lopen nog voor geen meter maar als dit mijn basis is hoop ik de komende 2 maanden nog wel grote stappen te maken. Nu maar eens beginnen met elke week trouw mijn snelheidstrainingen doen, want heb er eigenlijk maar 2 gedaan vanaf januari.
Dit had ik even nodig, een overwinning! Voornamelijk voor in het koppie. Hopelijk ga ik snel weer nieuwe PR’s lopen.

dinsdag 18 december 2012

Sportman 2012 van Zeewolde


Eindelijk is het gelukt, 3 maal is scheepsrecht?
Ik ben het geworden, sportman van het jaar in mijn geliefde dorp Zeewolde! De eer, geweldig! Dit betekent zoveel voor mij! Ik kon wel huilen van blijdschap, dit zijn de geluksmomenten waar je als sporter naar op zoek bent.
 Mijn uitslagen op de NK’s en het verbeteren van al mijn persoonlijke records waren doorslag gevent. Tuurlijk ben ik vaak niet tevreden omdat het altijd maar harder moet maar soms moet je gewoon tevreden zijn en ik kan je vertellen, ik ben blij!
De afgelopen jaren zat ik er voor mijn gevoel heel dichtbij maar anderen waren mij steeds net wat voor. Nu eindelijk in mijn mooiste loop jaar met vele malen op tv te zijn geweest krijg ik de titel.
Natuurlijk ben ik net als alle andere genomineerden geen absolute Nederlandse top maar ik doe er heel veel voor en heb er plezier in.
Natuurlijk wil ik nog harder (dat gaat gebeuren) en nog 5 keer op rij sportman van Zeewolde  worden maar dat zal heel moeilijk worden.
Er zitten namelijk enorme talenten aan te komen die wel de absolute top kunnen bereiken.
Ik ga geen namen noemen anders doe ik waarschijnlijk iemand te kort.
De jeugd is de toekomst net zoals in ons mooie dorp waar ik met zoveel plezier woon.
Daarom weet ik dat voor ons dorp een atletiek baan zeer belangrijk is voor de ontwikkeling van jonge atleten. Zeewolde stikt van de lopers en de talenten alleen het moet er een keer uit komen.
Daarom hoop ik echt dat er volgend jaar besloten wordt om een baan te bouwen.
Zelf heb ik benadrukt en de mogelijkheid genomen om bij de sportverkiezingen in gesprek te gaan met onze zeer vriendelijke wethouder van sport.
Hopelijk heeft hij geluisterd al moet ik voorzichtig zijn wat ik zeg want volgend jaar hoop ik natuurlijk ook op zijn stem;-).
En wat mij betreft ik moet ook verder.
Genieten doe ik zeker en zal zo trots als een pauw mijn rondjes door Zeewolde lopen als sportman 2012 maar er moet ook weer geknald worden in het nieuwe jaar.
De afgelopen 2 maanden na de marathon  heb ik na een rust periode er flink even op los gefeest, genoten van het niet sporten en heb mentaal uitgerust van het zware maar leuke jaar.
Nieuwe doelen zijn gemaakt en ben sinds 4 weken weer in opbouw. Beetje bij beetje gaat het weer de goede kant op ook al laten de tijden van de laatste wedstrijden het niet zien. Ik ben ook nog geen enkele keer heel diep gegaan. Steeds gaat het beter en kan ik het meer en meer opbrengen.
Ik heb nog een paar weekjes nodig met wat wedstrijden en snelheid prikkels maar dan sta ik er weer.
2013 word hopelijk weer mijn jaar met een hoop PR’s en mooie uitslagen!
In het bijzonder wil ik mijn trainer Henk bedanken voor alle begeleiding en schema s,en natuurlijk mijn lieve vrouw die mij heel wat sport uurtjes moet missen.

Fijne feestdagen gewenst en een sportief nieuwjaar!

maandag 15 oktober 2012

Marathon Eindhoven




Doordat de door mij gevormde groep niet bleek te starten in Eindhoven, was het enige alternatief  voor mij meegaan met de groep Miranda Boonstra.
Na de start kon ik snel aanhaken en werd er een leuke groep geformeerd met daarin de drie snelste vrouwelijke Marathonloopsters.
De eerste kilometers gingen werkelijk snoeihard en na 5 km liepen we schema 2.27 heel laag!
Steeds keek ik op mijn hartslagmeter en had het gevoel dat ik 2 slagen te hoog liep. Als je een beetje getrainde Marathonloper bent dan kun je redelijk goed inschatten of iets te hard is.
Na 8 km keek ik om en zag ik werkelijk niks.
Dan is er maar één oplossing: strijden en hopen dat ik een superdag heb en boven mijzelf kan uit stijgen.
Tot 24 kilometer was het goed te doen, maar toen kreeg ik het al zwaar.
Mijn lichaam schakelde al over naar mijn vetverbranding en plots stond ik stil bij een waterpost.
Ik dacht er aan om uit te stappen en zag een paar andere lopers mij passeren. Ik probeerde aan te haken maar ik kon gewoon niet volgen.
Ondertussen had ik twee gelletjes Sis naar binnen gewerkt en probeerde ik door te lopen. Ineens kwam Peter Bruinsma mij voorbij en kon ik net aanhaken.
Ik begon iets harder te lopen en kon de kilometertjes net onder de 4 minuten houden.
Steeds meer kwam ik weer in een aardig ritme, maar niet zoals het begin.
Met een beetje snel hoofdrekenen kwam ik tot de conclusie dat ik rond mijn PR zou binnenkomen. Hier zou ik niet echt tevreden mee zijn omdat ik afgelopen jaar een behoorlijke stap gemaakt heb.
Tussen kilometer 28 en 32 voelde ik me steeds iets beter worden. Ik bedacht me dat ik al mijn meegekomen fans natuurlijk niet kon teleurstellen en toch minimaal een PR moest gaan lopen.Tussen kilometer 33 en 35 nog maar een gelletje Sis naar binnen gewerkt en water aangepakt bij de drankpost. Peter gaf nog steeds het tempo aan en ik voelde mij steeds beter worden maar hield me in.
Voor de Marathon was het plan om bij 35 kilometer helemaal los te gaan, maar dat was op een schema 2.30 en geen 2.27;-).
Ik hield mij voor dat ik zeker nog wel een hapje van mijn PR kon gaan snoepen...Raar als je bedenkt dat ik 8 kilometer terug nog wilde uitstappen.
Moet eerlijk bekennen dat als er geen familie en vrienden mee waren gegaan ik dit waarschijnlijk gedaan zou hebben, om het vervolgens een week later in Amsterdam opnieuw te proberen.Bij de 35 kilometer vlag was het gaan! Kilometertijden gingen weer naar beneden en ik begon steeds sneller te lopen.De ene na de ander stortte helemaal in voor mij en ik haalde zelfs mensen in waar van ik nooit van heb gewonnen. Mijn tijd zou geen toptijd meer worden, maar ik probeerde karakter te tonen.Toen ik bij km 38 kwam, gingen zelfs weer kilometers onder de 3.40 per km. Ik kwam een beetje in een flow (had van mij eerder gemogen)en kon er nog een paar inhalen.Ik kwam in een netto tijd van 2.34.26 over de streep. Een pr van meer dan 1,5 minuut. Tevreden? Nee...niet helemaal.Leerzaam was deze Marathon zeker voor mij!Ik heb dit jaar alles in het teken gezet voor deze Marathon omdat mijn doel was sneller worden op de Marathon. Zelf denk ik nu wel voor de volle 100 procent dat ik het niveau heb om onder de 2.32 te lopen. 2 uur 29.59 misschien net niet helemaal.Ook ben ik ervan overtuigd dat ik zeker nog veel harder ga lopen als ik maar heel blijf. Bij de volgende Marathon die ik ga lopen, hoop ik dat er wel heel vlak gelopen wordt in een groep die rond de 2.30 zal weggaan, hoewel er nooit zekerheid is dat er zo’n groep loopt.Een ding weet ik zeker, het is een kwestie van tijd en dan neem ik geen genoegen met 2.29.59. Het moet namelijk altijd harder!Als ik kijk naar vandaag, naar bijvoorbeeld de sympathieke Harm Sengers (de hardlopende recreant zoals hij zich zelf noemt) met zijn prestatie curve op de Marathon, is hij een voorbeeld voor mij. Hij pakt een medaille in 2.24.57 terwijl hij geen goede wedstrijd liep. Wel moet ik zeggen dat er wat toppers ontbraken.Dromen mag altijd en ook al is de kans nog zo klein: wie weet over een jaar of wat.Ik heb vandaag gegokt en een beetje verloren hoewel je met een PR altijd blij moet zijn.Zelf ben ik een beetje teleurgesteld maar heb op het einde toch flink geknokt en karakter getoond. Volgend jaar sta ik er in ieder geval weer in Eindhoven. Maar dan voor een hele grote hap uit mijn PR. Daarna ga ik 1 ding doen, een afspraak met de familie die al jaren staat en eigenlijk een jaar is doorgeschoven. Training technisch is het niet slim en mijn trainer zal het terecht ook niet leuk vinden, maar ik ga het toch doen. Drie weken na Eindhoven ga ik de Marathon in New York lopen. Niet voor een goede tijd maar gewoon om het mee te maken. Bij deze wil ik mijn trainer bedanken voor het schrijven van mijn schema’s, mijn sponsor en mijn familie en in het bijzonder mijn vrouw die mij toch heel wat uren heeft moeten missen vanwege de trainingsuren die zeker nodig zijn om op een hoger niveau te komen.

dinsdag 2 oktober 2012

Nk 10 km Singeloop

Na de Wolderwijdloop vorige week heb ik mijn zwaarste trainingsweek ooit gedraaid. Dinsdag harde tempo duurloop. Woensdag 32 km met een gemiddelde van boven de 15 km per uur en donderdag 15 keer 400 meter alles onder de 74 seconden. Dit ging allemaal maar het was loodzwaar. Vrijdag nog een rustige duurloop en zaterdag nog wat los gelopen.

Mijn benen voelde best vermoeid en dan merk je dat je eigenlijk nog vol in training zit.
Dus met niet al te frisse pootjes maar met een hoop moraal aan de start. Ik stond op de tweede rij achter de Keniaanse wereld toppers dus dat was een bijzonder gevoel. Na de start was het vrij smal en moest je echt opletten. De eerste 300 meter werd ik nog een beetje opgesloten maar daarna kon ik in mijn ritme komen. Duidelijk werd dat ik de echte frisheid miste en dat de snelheid mij nog een beetje ontbrak. Beetje bij beetje haalde ik mensen in en liep de eerste kilometers in 3.13 en 3.10. Voor mij en in mijn gevormde groepje zag ik nog lopers waar ik eigenlijk nooit van verloren heb dus kwam het in mijn op maar zelf even op kop te lopen. Bas Mekking die ik voor mij zag vechten om bij het volgende groepje aan te haken wat hem niet lukte bleef er achter hangen. Na een vlakke kilometer van weer binnen de 3.15 kon ik het gat van 40 meter in mijn eentje dicht lopen. Ik keek om mij heen en werd hier heel vrolijk van. Ik liep nu in een groepje met Oskar de Kuijer (2.23 in Amsterdam marathon), Abraham Zewdie (2.22 pr op marathon) en jeugdig talent Adriaan Fransen en nog een handje vol anderen. Hier wilde ik zo lang mogelijk bij blijven. Na doorgekomen te zijn op de 5 km in 16.07 hadden we de wind even weer in de rug en ik liep zowaar naar voren in de groep en zat zelf even te gassen. 3.10 de volgende kilometer en er waren weer lopers gelost. Schema 32 heel laag, heel mooi! Toen kreeg ik het wat moeilijker en kon ik tot kilometer 7 de boven genoemde namen volgen. Ik kreeg last van steek en verloor veel tijd de laatste kilometers. Jammer maar het gevoel is goed. Ik finishte in 32.48 op een officieel parcours. Ja, het had harder gekund maar als je dit er uit perst in een zware marathon periode dan moet je gewoon tevreden zijn. Dit is het sterkst bezette NK in Nederland en 1 van werelds best bezette 10 km wedstrijden. Ik ben veertigste op het NK geworden en 64e overall. Daar ben ik echt tevreden mee. Wetende dat mijn afstand nog moet komen. Nu lekker afbouwen en kijken of we top 8 op het NK Marathon kunnen lopen maar belangrijker is mijn tijd. Wordt het boven of net onder de magische grens van 2 uur 30?
14 Oktober weet ik meer.. alleen dan sta ik wel met uitgeruste benen aan de start.







dinsdag 25 september 2012

Gaan met die banaan


Zo een tijdje niet meer wat geschreven dus het word weer eens tijd. Waarom een tijdje niet? Nou dat komt omdat ik het vreselijk druk heb momenteel met voornamelijk een zwaar marathon programma! Weken van meer dan 130 kilometer worden weer gemaakt met lange duurlopen en vele herhalingen met interval trainingen. Acht weken geleden toen het wat minder ging geloofde ik niet meer in een goede afloop maar nu is het wel anders!
Ik ben 2 weken op hoogte stage geweest met Wilfred Verhagen om te trainen tussen de 1500 en 2200 meter. Zeer zwaar de eerste dagen maar toch nog leuke rustige kilometers gemaakt de eerste week en 1 alternatieve fiets training vanwege gevoelige achilles pezen. De week erop zou er meer kwaliteit in komen. Kilometers werden gelopen van ver onder de 3 minuut per km en de 400 meter ging in 52 seconden moet er wel bij zeggen berg af ;)!
Terug in Nederland meteen de volgende dag de Halve marathon van Hoogland gelopen.
Dit had ik nooit moeten doen. Ik was helemaal verrot en kon op wilskracht i.p.v. uit stappen mij terug knokken naar een tweede plaats. Het gekke was alleen dat ik werkelijk niks voelde de volgende dag! Langzaam voelde ik mij met de dag beter worden. Donderdag met interval training schrok ik werkelijk hoe hard ik ging omdat ik bij 3 minuten per kilometer zelfs nog over had. Dat beloofde wat voor de Wolderwijdloop maar de volgende dag werd ik in eens verkouden! Ik twijfelde of ik wel moest starten maar snel was ik om. Het is tenslotte een thuis wedstrijd en behalve dat ik snot verkouden was voelde mijn benen werkelijk super!
De volgende dag bij de start wist ik meteen dat het tussen mij en Wilfred Verhagen zou gaan maar hoe goed was ik eigenlijk? En hoe goed was hij? Na de start vloog ik mee en voelde mij echt werkelijk super! De eerste kilometer ging in 3.13 en had het gevoel dat ik een stevige duurloop aan het doen was. Het snotteren was het enige waar ik last van had en moest regelmatig mijn neus legen;-). Na 500 meter had ik het voortouw genomen en had even aan de boom geschut. Met 3 man waren we over. Ik Albert en natuurlijk Wilfred. Toen kwam 2 kilometer vol wind tegen. Ik vond het dus wel even goed en gaf mijn positie aan Albert. Wilfred deed werkelijk niets maar ik werd er wel een beetje nerveus van. Toen liep hij 2 meter erachter en toen erbij. Was hij niet zo goed? Ik liet mij zakken achter Wilfred en die liet meteen een gaatje vallen naar Albert. Ik knikte nee en even later liep hij die paar meter weer dicht. In 6.30 kwamen wij door bij kilometer punt 2 en ik voelde mij werkelijk nog steeds heel erg goed. Op het moment dat Wilfred het dicht liep demarreerde ik werkelijk snoei hard weg om vervolgens een kleine 20 meter er voor te hangen. Wilfred reageerde niet, Albert kon niet harder en ik twijfelde of ik gewoon door moest gaan. Ik besloot om mij terug te laten zakken en sloot weer aan nadat ik toch heel even in het rood gelopen had. Op het moment dat ik weer aansloot nam ineens Wilfred het heft in handen. Hij was toch goed! Ik had al een inspanning gedaan maar kon nog makkelijk volgen maar hij bleef gaan!!
Er werd een kleine kilometer 3.06 gelopen en toen moest ik er wel even af. De achterstand klokte ik halverwege en die was 10 seconden (doorkomst 5 km in 16.20). Ik wilde nog niet opgeven en telde op een gegeven moment een seconden of 7 na 6,5 km. Toen kwam ik alleen vol tegen de wind te lopen. Daar heb ik toen aardig wat tijd verloren en Wilfred liep meer uit en won hierdoor. Tja als ik mij ingehouden had… nee dat heb ik niet gedaan en heb gegokt en verloren. De laatste 1,5 kilometer heb ik niet te gek gedaan en kwam toch in een nette tijd van 33.19 over de finish! Niet slecht als je verkouden ben en 6 kilometer alleen hebt gelopen waar de wind niet echt in het voordeel was. Sterker nog ik ben dik tevreden. Na de finish was ik ook meteen aanspreekbaar en de volgende dag voelde alsof ik niks gedaan had de dag ervoor. Dit is een prima gevoel! Vast houden en mee nemen naar mijn grote doel de marathon van Eindhoven maar eerst volgende week nog het NK10 kilometer. In deze vorm is een PR zeker mogelijk en dat in een marathon voorbereiding. Bij deze dank je wel hoogte stage! Gaan met die banaan!!!







maandag 27 augustus 2012

Ups en Downs

In de voorbereiding op Eindhoven met vele kilometers in de benen heb ik de Gooische run gelopen. Een paar weken terug ben ik nog uitgestapt in Dalfsen (halve marathon) omdat ik teveel last had van een blaasontsteking.
Zwaar vermoeid stond ik dus aan de start want heb hiervoor geen gas terug gegeven.
Het vervoer naar Laren was weer ouderwets. Met 2 vrienden (Evert en Jordy) reden we naar Laren toe met in de auto flinke house beats om in de stemming te komen.
Het parcours waren 2 rondes met de helft onverharde wegen. In de bossen was het ook echt goed kijken waar je moest lopen en zeer zwaar!!
Na de start heb ik lekker wat jonge mannetjes voor me laten spelen die elkaar echt aan het slopen waren. Na 1,5 kilometer vlak in in hun ruggetjes gezeten te hebben (ik merk dat ik minder snelheid heb door marathon trainingen), liep ik in een vlak tempo zo bij hun weg toen we
door de bossen moesten. Halverwege kwam ik door in 16.28 en voelde me echt vreselijk slecht. Steeds had ik het gevoel dat ik qua adem net wat harder zou kunnen maar de benen wilden gewoon niet harder dan 3.20 per km door vermoeidheid.
De laatste kilometer moest ik flink om mensen heen lopen maar kwam toch uit op een tijd van 33.39.
Vele andere lopers liepen door de omstandigheden onder hun niveau.
Met de wetenschap dat ik vol voor de marathon aan het trainen ben en helemaal geen gas terug heb genomen kan ik niet wachten tot de marathon. Ik heb het gevoel dat het echt weer begint te lopen.
Ik ga aankomende vrijdag nacht 2 weken op hoogte stage met Wilfred verhagen waar ik heel veel zin in heb.
Als de hoogte stage een positief effect heeft op mij, dan geloof ik in een tijd van net onder de 2.30 in Eindhoven.
Voor de marathon loop ik in ieder geval nog het NK 10 kilometer in Utrecht om vervolgens af te bouwen.
Mocht ik nog wat meer lopen schrijf ik daar natuurlijk een blog over!

dinsdag 3 juli 2012

Road to Eindhoven.




De laatste weken heb ik mijn trainingsomvang flink opgevoerd.
Ik maak weer weken waarbij ik dik boven de 100 kilometer in de week loop.
Na 10 dagen vakantie op Ibiza gevierd te hebben zijn begin juli verdere stappen genomen om mijn koppie kop leeg te maken en mij mentaal op te laden voor de trainingsweken die qua omvang erg zwaar gaan worden.
Momenteel word de planning gemaakt en heb nieuwe schoenen en gels besteld.
Daarnaast staat er ook een hoogte stage gepland, ik ga met atleet Wilfred Verhagen begin september naar Oostenrijk om te trainen op 1700 meter.
Als ik op dit moment kijk naar mijn niveau schat ik dat er een 2.32 of 2.33 in moet zitten op de marathon.
Door mij de komende maanden volledig te focussen op de marathon hoop ik nog een klein stapjes te zetten richting de 2.30. Dit zou werkelijk mijn ultieme droom zijn!
Dromen mag altijd en het is niet onmogelijk al schat ik de kans op dit moment nog op 5% maar die neem ik voor lief!
Heb de afgelopen week de Bank tot Bank loop nog gelopen als voorbereiding waar ik sta maar met een temperatuur van 25 graden (kan slecht tegen warmte) liep het voor geen meter en moest ik zelfs even wandelen omdat mijn eten naar boven kwam. Je kunt helaas altijd wel een keer een mindere wedstrijddag hebben. Gelukkig ben ik die wedstrijd al vergeten en zie ik het zonnig in om dat tempo voor 42,2km vol te houden. Op zondag 14 oktober ga ik mijn werkelijke vorm laten zien maar nu lekker trainen, veel trainen!